از هنگام اختراع هواپيما توسط برادران رايت در سال 1903 تا اواخر جنگ دوم جهاني موتورهاي پيستوني همراه با ملخ هواپيماها بودند . در اينجا لازم به تذكر است كه هواپيـما براي حـركت نيـاز به Thrust دارد . در حاليكه موتور پيستوني Power توليد مي‌كند و اين ملخ است كه Power را به Thrust تبديل مي نمايد . طبق اصل سوم نيوتن هر عملي را عكس‌العملي است مساوي و در جهت مخالف و ملخ با چرخش خود جرم معين از هوا را شتاب مشخص مي‌بخشد . پس طبق فرمول F = mc نيرويي بر هوا به سمت عقب وارد كرده است و عكس‌العمل اين نيرو به سمت جلو نيروي Thrust را فراهم مي‌آورد . منتهي محدوديت ملخ در اين است كه نمي تواند به هوا شتاب زيادي بخشد . بنابراين بيشتر به جرم هوا متكي است . معني اين نكات اين است كه اولاً سرعت هواپيماي ملخ دار كم بوده ، ثانياً سقف پرواز آن محدود است . 

همان طور كه در آئرو‌ ديناميك خوانديم در ارتفاعات زياد چون دانسيته هوا كم است drag نيز كم بوده ، به Thrust كمتري نياز است كه معني آن معرف كمتر سوخت است ولي همانطور كه گفتيم ملخ به علت كمي دانسيته در اين ارتفاعات كارايي ندارد . مجموعه ي اين مسائل باعث گشت تا دانشمندان هواپيمايي به فكر يافتن جانشيني مناسب براي موتورهاي پيستوني بيفتند كه نهايتاً به شكل موتور جت ظاهر گرديد . 

موتور جت نيز همچون ملخ بر اساس اصل سوم نيوتن كار مي كند با اين تفاوت كه mass كمي از هوا را شتاب زيادي مي بخشد . پس هم مي تواند به سرعت هاي زيادي دست يابد و هم چون كمتر به Density متكي است در ارتفاعات زياد به خوبي قادر به فعاليت است . 

واژه ي جت (Jet ) در اصل به معناي يك لوله يا براي حساب شده است و موتور جت نيز كه به طور كلي از يك سري مجراهاي دقيقاً حساب شده تشكيل يافته به اين نام ناميده مي شود و جالب است در همين ابتدا ذكر شود كه بعضي موتورهاي جت وجود دارند كه فاقـد قطعات گـردنـده مي باشند همچون موتورهاي Ramjet و Pulsejet و Rocket engine . ولي موتورهاي جتي كه ما در هواپيمايي سرو كار داريم داراي قطعات گردنده هم چون توربين بوده و از همين رو بطور كلي به آنها Gas Turbine Engines گفته و بر اساس همين واژه ي Turbine است كه با انواع مختلف موتورهاي جت توربيني هم چون Turbojet و Turboprop و Turbofan و Turboshalt مواجه مي شويم كه به موقع در مورد آنها به تفصيل صحبت خواهد شد .